Mijn eerste duatlon, wat een ervaring!
duatlon
Start van het 2de looponderdeel

13 juni 2021, eindelijk nog eens een officiële wedstrijd. In Hamme vond de 37ste Watermolentriatlon plaats. Helaas moest de organisatie één week voor de wedstrijd schakelen naar een nieuw format. Het zwemgedeelte kon door de slechte waterkwaliteit niet doorgaan. Desondanks liet de organisatie zich niet van de wijs brengen, en kwamen ze meteen met een nieuw wedstrijdformat. Een duatlon waarbij gestart werd met 3km lopen, vervolgens 40km fietsen met een afsluitende loopproef van 9km.

De overschakeling is een feit

Na mijn marathon eind maart nam ik de beslissing om mijn 2de liefde, het fietsen meer aandacht te schenken. Ik schreef mij in voor het Europees Kampioenschap duatlon in Alsdorf. Deze wedstrijd zou normaal in augustus plaatsvinden en elke wedstrijdervaring die ik hiervoor kon opdoen, moesten we grijpen. De afgelopen weken stonden de trainingen dan ook in het teken van het verbreden van de basis en werken aan de snelheid. Al een hele tijd keek ik er naar uit om mijn duatlon debuut te maken, maar het juiste moment was nog niet daar. Sommige wedstrijden waren uitverkocht, andere pasten dan weer niet in mijn trainingsschema.

Een duatlon, coach!! Inschrijven dan maar?

Toen ik het nieuws vernam dat de organisatie van de Watermolentriatlon een duatlon zou organiseren, kreeg ik het spontaan warm. Oké, absoluut geen leuk nieuws voor de organisatie dat hun triatlon niet in het vooropgestelde format kon doorgaan, maar voor mij was dit een opportuniteit die ik niet kon laten schieten. Ik nam contact op met mijn coach Jens en vertelde hem 5 dagen voor de wedstrijd dat ik een duatlon avontuur in Hamme wel zag zitten. Zijn reactie was klaar en duidelijk: 'doen!!!'. Zonder al te veel nadenken, schreef ik mij in. Jens paste mijn schema nog wat aan om toch fris aan de start te komen.

Het debuut

Ik keek enorm uit naar de wedstrijd! Na mijn marathondebuut wat een succes was, hoopte ik ook tijdens dit debuut op een mooi resultaat. Al was het bij de marathon makkelijker in te schatten dat het goed zou gaan. De trainingen waren goed verlopen en we wisten wat ik in mijn mars had. Maar een duatlon? Dat is toch nog wat anders! De loop- en fietstrainingen gingen goed, al zat ik toch met veel twijfels. Zeker bij de looptrainingen, sinds de marathon verliepen deze niet altijd even soepel. Het fietsen daarentegen, dat zat wel snor! Sinds de marathon veel kilometers kunnen maken en ook heel gericht getraind om een betere tijdrijder te worden.

Het wedstrijdformat

Eerst en vooral een dikke pluim aan de organisatie van de Watermolentriatlon in Hamme dat ze ondanks de moeilijke 'Coronasituatie' toch deze wedstrijd hebben kunnen organiseren. Door de nog steeds geldende maatregelen was een massastart met 130 atleten helaas niet mogelijk. Er werd gestart in waves van 10 atleten om de 30 seconden. Ik startte met nummer 64 en moest bijgevolg in wave 6 starten. Met de ambitie om een top 10 plaats te halen, was dit een tegenvaller. Een inhaalrace stond op mij te wachten, maar wat was ik gewoon al blij dat ik aan de start stond! Er moest 3 kilometer gelopen worden, hierna werd overgeschakeld op het fietsen. Tijdens de wedstrijd was stayeren niet toegestaan, dit betekent dat je niet dichter mag rijden bij je voorganger dan 10 meter. Doe je dat toch dan krijg je een tijdstraf. Inhalen is natuurlijk wel toegelaten.

De duatlonwedstrijd

Het eerste looponderdeel

Met de coach had ik besproken om het eerste loopgedeelte niet te snel te starten. We mikten op 3'30"/km, maar hoe gaat dat in een wedstrijd? Natuurlijk niet te houden! Ik kwam de wisselzone binnen met een gemiddelde loopsnelheid van 3'18"/km. Ik was verwonderd dat dit eerste loopgedeelte zo vlot verliep aan deze snelheid want het vertrouwen na de looptrainingen stond zeker niet op punt sinds de marathon.

De transitiezone

De wissel naar de fiets, daar heb ik toch heel wat tijd verloren, maar dat was te verwachten aangezien ik hier 0,0 ervaring in had. Trillende benen, schoenen die je niet goed aankrijgt, helm niet toegeklikt krijgen en tenslotte niet in de klikpedalen geraken. Het moet er volgens mij best lachwekkend uitgezien hebben, maar soit ik was vertrokken voor het 2de onderdeel.

Het fietsonderdeel

Fietsen, mijn lievelingsonderdeel en ik durf ook wel zeggen mijn sterkste onderdeel. Dit was geweldig! Ik haalde de ene atleet na de andere in. Ik kon relatief gemakkelijk boven de vooropgestelde 300 watt trappen. Herinner je nog het verhaal over de waves? Wel nu speelde dat serieus in mijn nadeel. Ik had geen snelle fietsers rond mij, want die zaten allemaal in de top 10. Ik moest dus helemaal alleen het werk verrichten op de fiets. Iedereen met een beetje fietservaring weet dat zelfs rijden op 10 meter afstand van je voorganger een enorm voordeel oplevert. Helaas kon ik nooit van dit voordeel profiteren waardoor ik veel krachten verspeelde tijdens het fietsonderdeel. Maar achteraf gezien, vond ik dat nog niet zo erg want ik heb mij echt wel geamuseerd! Dit was de eerste keer dat ik een uur voluit kon rijden op de tijdritfiets, man wat bolt dat zalig!

De tweede wissel, van de fiets terug in de loopschoenen

Na het fietsen kwam ik de wisselzone binnen op een 12de plaats. Na een enorme inhaalrace verloor ik toch wel weer wat tijd hier. Ik geraakte niet uit mijn schoen en de trillende benen, dat was alleen nog maar erger geworden. Nu nog 9 kilometer lopen, hier had ik toch wel wat schrik voor. Hoe gaat mijn lichaam hier op reageren? Kan ik dit wel?

Klaar voor het laatste looponderdeel

Bij het uitkomen van de wisselzone die stroef verlopen was, kon ik meteen aanpikken bij een andere atleet. Ik zag meteen dat hij al veel ervaring had in dit soort overgangen. Dit was de ideale situatie. Ondanks dat ik de eerste 500 meter niet wist wat ik moest voelen in mijn benen, ging het daarna best goed. Maar tijdens het fietsen kreeg ik helaas al te maken met een ongemak, namelijk buikpijn. Dit zette zich verder tijdens het laatste looponderdeel en werd steeds pijnlijker. Na 4 kilometer lopen, moest ik de andere atleet laten gaan. Ik zocht mijn eigen tempo en liep de wedstrijd op karakter uit. Met een gemiddelde loopsnelheid van 3'47"/km op het laatste onderdeel, mocht ik echt wel blij zijn. Zeker als je weet dat we de overgang van het fietsen naar het lopen nauwelijks getraind hebben.

Het fysieke ongemak

Duatlon
De finish

Ik overschreed de finish met een pijnlijke grimas. Ik keek naar mijn buik en zag dat deze enorm gezwollen was. Mijn maag had duidelijk het voedsel van voor en tijdens de wedstrijd niet verteerd. Het vervolg van de dag was dan ook zeer onaangenaam, maar die details bespaar ik jullie graag. Helaas heeft het fysieke ongemak toch invloed gehad op mijn resultaat. Eens te meer was het dan best balen toen ik zag dat ik op een 11de plaats geëindigd was op 1 luttele seconde van een top 10 plaats.

Een leuke video van mijn duatlonwedstrijd, kan je hier bekijken.

Conclusie

Ondanks de 11de plaats kijk ik terug op een succesvol debuut. Ik heb mij echt geamuseerd tijdens de wedstrijd, vooral tijdens het fietsen! Ik kijk dan ook al enorm uit naar mijn volgende duatlonwedstrijd. Helaas zal dat niet in Alsdorf zijn, want het Europees Kampioenschap is afgelast omwille van de geldende coronamaatregelen in Duitsland. Ondertussen ben ik op zoek gegaan naar alternatieven. In principe zal ik aan de start staan van de duatlon in Bellegem die onderdeel is van de Lotto Duatlon Series. Die top 10 plaats, daar zal ik voor strijden!

Volg je mij al?

Wil je graag mijn sportieve prestaties & publicaties van blogs op de voet volgen? Like dan zeker even mijn atletenpagina!

Stijn Witters

22 juni 2021