Interview met mountainbiker en top duatleet Kevin Greeven

Afgelopen weekend spraken we met Kevin Greeven. Hij is pas terug van een prachtige mountainbike 4-daagse in Duitsland. Hij nam er deel aan “De Rothaus Bike Giro Hochschwarzwald” dicht bij de Zwitserse grens. Kevin is niet zomaar een atleet, hij heeft nog steeds het record van jongste deelnemer aan de Hel Van Kasterlee. Op 18-jarige leeftijd voltooide hij de zwaarste crossduatlon ter wereld!

Dag Kevin, bedankt dat je vandaag even tijd wou maken voor dit interview.

ik val meteen met de deur in huis. Waarom was jij anders dan al je leeftijdsgenoten op 18-jarige leeftijd?

• Volgens mij omdat ik leefde voor mijn sport en ik graag van wat uitdaging hou. Tot mijn 18 was ik eigenlijk voetballer maar daar had ik het wat mee gehad na 14 jaar. Ik begon vanaf mijn 17^de sporadisch wat te mountainbiken, voornamelijk toertochtjes. Via mijn nicht deed ik al snel een eerste aflossingswedstrijd mee. Dat smaakte naar meer en zo ben ik op zoek gegaan naar een uitdaging van formaat. Deze vond ik natuurlijk in De Hel Van Kasterlee. Lopen kon ik wel van het voetballen en dat fietsen moest me ook wel lukken met wat training. Half september besloot ik dan om mezelf in te schrijven. (Toen had je nog wat bedenktijd om in te schrijven J).

Waarom wou je dat doen? Wou je je bewijzen tegenover iemand?

• Mijn exit uit het voetbal ging niet echt zonder slag of stoot. Het gebeurde dat ik voor de training en zelfs wedstrijd al 15km ging lopen en dat ging er niet in bij de toenmalige trainer. Met alle gevolgen en frustraties nadien. Al snel stopte ik met voetballen en concentreerde mij volledig op De Hel Van Kasterlee.

Hoe heb je De Hel Van Kasterlee ervaren op 18-jarige leeftijd?

• Ik heb enorm afgezien! Het parcours was een ware hel geworden. Waar het anders zo lekker bolt, moest je nu grote wattages ontwikkelen om vooruit te geraken.  Dat zou later op de wedstrijd een groot probleem blijken. De voorbereidingen waren uiteraard alles behalve ideaal en ik had geen echte ervaring. Voor september 2008 had ik nog nooit meer dan 55km gefietst en lopen deed ik enkel op de voetbal. De trainingen verliepen wel goed. Ik trainde 6 op 7 waarbij ik om beurt ging lopen of fietsen. Vrijdag had ik mijn rustdag. Ik deed de georganiseerde trainingen mee en al snel bleek dat iedereen bewondering had voor wat ik deed. Ik had vooral schrik voor het laatste loopnummer. Mijn focus bij de trainingen lag dus vooral op het lopen. Zowel mijn vader als moeder vergezelden mij telkens met de fiets als ik ging lopen. Voor de effectieve start had ik al wel eens 27km gelopen en 80km gefietst dus ik had er wel vertrouwen in. Het eerste looponderdeel was uiteraard geen probleem, maar bij het fietsen ging tijdens de voorlaatste ronde het licht stilletjes aan uit. Ik begon krampen te krijgen en net voor de tijdslimiet kreeg ik de keuze om even te wachten en met 2 uur straftijd aan het lopen te beginnen of om toch door te zetten met de laatste fietsronde. Ik was echter gekomen om uit te rijden dus besloot ik om door te gaan. Over die laatste ronde deed ik meer dan 2 uur… Het 2^de looponderdeel kon ik opnieuw wat tempo maken en dat verliep nog tamelijk goed. Uiteindelijk kon ik finishen na 12u26 en was mijn opdracht geslaagd.

De race is een absolute uitputtingsslag, 15km lopen, 117km mountainbiken en opnieuw 30km lopen en dat allemaal off-road. Heb je ondertussen in al die jaren als iets gedaan wat zwaarder was?

• Fysiek zwaarder denk ik niet, maar mijn toestand na de finish op een aantal kortere wedstrijden was volgens mij wel slechter. Ik ben een paar keer zo diep geweest dat het zelfs zwart werd voor mijn ogen. Dat had wel eerder met de intensiteit van de wedstrijd te maken dan met de duur ervan.

Wat ben je gaan doen na De Hel Van Kasterlee? Je had nog een zeer jonge leeftijd dus nog steeds veel te bereiken.

• Na de hel ben ik mij gaan toeleggen op kortere winterduatlons. In het begin miste ik nog wel wat ervaring en snelheid maar vanaf 2010 begon ik wat mee te draaien met de subtop. In de zomer legde ik telkens de focus op het mountainbiken. In de eerste fase op cross country, later op marathonwedstrijden. Dat laatste doe ik nu nog steeds. Dit deed ik om beter te worden tegen de winter nadien. Uiteindelijk ben ik Belgisch kampioen en vice-Belgisch kampioen geweest bij de beloften en kon ik later ook algemeen een paar wedstrijden zoals Wetteren, Seneffe en Malonne winnen.

Waarom koos je specifiek voor winterduatlon? Rij je niet graag met een koersfiets?

• Mijn passie ligt eigenlijk bij het mountainbiken. Ik verveel mij te snel op de koersfiets dus ik denk dat de afwisseling het grote verschil maakt. Ook vertoef ik graag in de natuur en dan is fietsen in het bos natuurlijk de ideale sport. Bij het mountainbiken kwam ik wat in de subtop terecht en ook met het lopen zat ik daar. Als je beide sporten kan combineren, dan kan je mee strijden voor een top 10 plaats.

Je zei me voor het interview dat je ‘carrière’ enorm beïnvloed werd door een knieblessure. Kan je dit nader verklaren?

• Ja, dat klopt. In 2012 nam ik deel aan een winterduatlon in Bütgenbach. Ik lag in 2^de positie na een vijftal kilometer op de mountainbike en kon voor mij de leider zien fietsen. Door een domme stuurfout ging ik onderuit op een worteltapijt waardoor ik mijn knie verbrijzelde. Dit moest zelfstandig genezen waardoor het bot zelf dikker werd. Nadien heb ik heel lang gesukkeld en kwam eigenlijk het verdict om niet meer te lopen. Ik heb me dan nog laten opereren om de grootste problemen op te lossen en sindsdien ben ik vooral mountainbiker.

Vorige week nam je deel aan een zware mountainbiketocht, “De Rothaus Bike Giro Hochschwarzwald”. Hoe is het gegaan?

• Ik ben matig tevreden van mijn prestatie gezien het gevoel op de fiets de eerste 2 dagen niet goed was. De etappes bestonden vooral uit bredere grindwegen waardoor de snelheid hoog was. Ik moet het ook wat van techniek hebben om goed voor de dag te komen. Voor de wedstrijd hadden we een paar slechtere nachten en het was heel warm. Of dit de oorzaak is weet ik niet maar vanaf dag 3 begon het goed te gaan. Het regende en het was wat frisser, net wat ik nodig had.

Heb je nog bepaalde doelen in het vooruitzicht?

• Ik tracht elk jaar 1 of 2 meerdaagse mountainbike wedstrijden te rijden. Door corona werden de meeste (voorbereidings-)wedstrijden gewoon afgelast. Ik heb slechts 1 marathon kunnen rijden en dan meteen een 4-daagse dus dat is zeker niet ideaal. Ook is het moeilijk om gemotiveerd te blijven als er steeds meer doelen wegvallen. Normaal zou ik ook nog de Roc D’Azur rijden maar daarvan hebben we gisteren bericht gekregen dat deze ook uitgesteld is. Ik hoop om nog een marathon te rijden dit najaar en eventueel een kortere winterduatlon op het programma te krijgen waarvoor ik niet al te veel moet lopen.

Hoe plan je momenteel je trainingen voor deze uitdaging?

• Na de Bikegiro was het de bedoeling van een weekje wat rustiger aan te doen om terug wat op te laden. Een 6-tal weken later zou ik deelnemen aan de Roc D’Azur. Gisteren hebben we bericht gekregen dat deze ook niet doorgaat. Alles dus even opnieuw plannen en waarschijnlijk zal ik snel opnieuw wat beginnen te lopen. Vorig jaar deed ik na een afwezigheid van 6 jaar opnieuw twee korte winterduatlons en dat kriebelt nog steeds.

Je hebt ondertussen een prachtig gezin. Wat vinden zij van de uitdagingen die je aangaat en hoe combineer je dit met je dagelijkse taken?

• Op basis van mijn ervaring en reeds gekende data tracht ik in het begin van het jaar al een planning te maken voor het hele seizoen. Meestal begint dit half maart en loopt het tot september, met heel wat minder wedstrijden in de zomerperiode. Samen bekijken we dan de kalender en trachten we onze vakanties te koppelen aan een wedstrijd, meerdaagse of stage. Een goede balans vind ik hierbij zelf ook belangrijk. In mei bijvoorbeeld zijn er wel wat mountainbike marathons in de Ardennen. Meestal maken we hier wat verlengde weekends van waarbij we de eerste dagen ook wat gezinsuitstapjes plannen. Als er marathons zijn waarbij bevoorrading mogelijk is, en het dus ook interessant is om te komen kijken, kan ik er ook steeds op rekenen dat mijn vrouw daar staat om drinkbussen en gelletjes aan te geven. Ik wil zeker niet alles opgeven voor mijn sport om dan hierdoor alle andere zaken te missen. Dat deed ik vroeger wel. Sinds mijn knieproblemen ben ik daar sterk over beginnen nadenken en plezier komt bij mij sindsdien op de eerste plaats. Als ik ergens deelneem, is het wel zo dat ik zo goed mogelijk wil presteren.

 Wat zijn je ambities op lange termijn?

• Ik probeer zo veel mogelijk plezier te beleven en zo veel mogelijk verschillende wedstrijden te rijden, zonder al te ver te moeten reizen. Ik heb altijd gezegd dat ik ooit De Hel Van Kasterlee nog wel eens wilde doen maar ik weet niet of dat er ooit nog van gaat komen met mijn knie. Kortere afstanden lukt dan weer wat beter gezien die belasting minder is. Jaarlijks wil ik er wel een aantal uitpikken. Ook op mijn verlanglijstje staan de vijfdaagse Transandes in Patagonië  en de Cape Epic in Zuid-Afrika.

Dankjewel Kevin voor dit boeiende interview. Het is mooi om te zien dat je een goede balans hebt gevonden tussen enerzijds je fanatieke hobby en anderzijds je mooie gezin. Wij wensen je alvast nog veel succes bij je uitdagingen!

Zoek jij ook een leuke mountainbiketocht? Kijk dan eens op onze mountainbikekalender.

Stijn Witters