Deel 2 van de Duivelse uitdaging

Mijn dwaze duivelse uitdaging is afgelopen en hieronder zal ik je in Deel 2 van de Duivelse uitdaging vertellen of ik het al dan niet tot een goed einde heb kunnen brengen.

Eind november had ik reeds 22 van de 35 te lopen uitdagingen achter de rug en had ik daarbij horend 438 kilometer gelopen. Al een hele afstand natuurlijk, maar het zwaarste moest nog komen alleen wist ik dat toen nog niet! Na het schrijven van deel 1 (op 28 november), moest ik dus nog voor 31 december de resterende 561 kilometer lopen. Deze waren verdeeld in 13 looptochten, waarvan 7 ultra-afstanden! En omdat ik ook elke dag loop wegens mijn runners streak, zouden het nog veel meer kilometers worden. Hier dan een beschrijving van mijn laatste maand van 2020.

Deel 2 van de Duivelse uitdaging

03/12/2020:

Na een paar dagen van relatief korte looptochten, werd vandaag de eerste ultra aangevat. Omdat dit mijn 666ste dag van mijn runners streak was, leek het mij ook het meest toepasselijk als ik de 66 kilometer van de lijst zou kunnen afvinken. Doordat ik op die dag nog andere verplichtingen had, was ik genoodzaakt om het loopje wat op te splitsen. ’s Morgens om 6u vertrok ik voor de eerste 20km in het donker, een mooi rondje in de motregen en net op tijd thuis om mijn zoon naar school te brengen. Eenmaal daar aangekomen, was dat ook meteen de 2de startplaats voor het volgende rondje. Nu werd het een 16km-lange trailrun en opnieuw net op tijd terug aan de auto om mijn zoon terug mee naar huis te nemen. Daar vertrek ik opnieuw meteen aan het laatste rondje van 30km richting Bokrijk en weer terug naar huis. Op die manier had ik in totaal 66 kilometer gelopen op 3 december.

04/12/2020:

Met stijve benen vertrek ik vandaag (met de wagen) naar Oud-Heverlee om mijn overnachting te regelen voor mijn ultieme ultra van volgende week!

12/12/2020:

Om 4 uur gaat de wekker af, alles ligt klaar om mijn 100km-lange tocht naar Oud-Heverlee aan te vatten. Om 5u stipt vertrek ik in het donker, het was nat en koud. Via Hengelhoef, De Teut en Bolderberg kom ik bij zonsopgang aan in Lummen. Vanaf hier is het voor mij onbekend loopterrein en ben ik volledig aangewezen op mijn GPS. Gelukkig is het ondertussen droog, maar de ondergrond is op vele plaatsen modderig en technisch zwaar. Halverwege kom ik aan in Diest bij Forrest & Friends waar mijn goede vriend Gunther mij opwacht voor een welgekomen warme pastamaaltijd! Nadien terug vertrekken valt zwaar, maar na een paar kilometer zijn de spieren weer opgewarmd en kunnen we weer verder. Vanaf 80km begin ik wat in een roes te geraken, het wordt dan ook weer opnieuw donker en mijn lichaam begint echt wel heel moe te worden. Eenmaal Leuven voorbij na 90km begin ik af te tellen. Wat ben ik blij dat ik aankom bij Chris na 101 kilometer, waar een warme douche en een lekkere maaltijd op mij wacht. Maar vooral mijn bed heb ik dan nodig!

13/12/2020:

Enkele uren later na een veel te korte nachtrust gaat klokslag 5u mijn wekker opnieuw af! Met zeer zware benen trek ik mijn loopoutfit aan en eet ik nog een licht ontbijt. Om iets voor 6u sta ik weer klaar voor mijn terugreis naar huis. Een reis van 75 pijnlijke kilometers, want mijn benen willen eigenlijk alleen maar rusten na de 101 kilometer van gisteren. De eerste 10 donkere kilometers zijn door natte en modderige velden, wat mijn wilskracht serieus op de proef stelde. Wanneer de zon opkomt ben ik eigenlijk al volledig leeg! Maar ik ga door en verdeel de afstand in kleinere uitdagingen van 5km, waarna ik me even beloonde met een korte wandeling en een snack. Na 40km werd ik opnieuw verwend met een heerlijke maaltijd bij Gunter, deze keer bij zijn thuis in Nieuwerkerken. Over de laatste 35km kan ik kort zijn…. Afzien, afzien en nog een beetje afzien, maar wat heb ik er van genoten J

19/12/2020:

Amper 6 dagen na mijn zwaarste ultraweekend ooit, wacht reeds de volgende duivel op mij. Deze keer een  90km lange tocht rondom de grootste militaire gebieden van Limburg. Vertrek om 5u richting Lommel leek me een fantastische route! En dat was het ook, maar opnieuw zwaar omwille van de modderige ondergrond en de vele bospaden in het losse zand. Wat deze ultra nog een extra dimensie gaf, was dat ik het deze keer zonder warme maaltijd moest doen. Dus volledig self-supported. Opnieuw was het een zware tocht waar ik mezelf meer dan 1 keer ben tegengekomen. Dit was ook de eerste keer dat ik dacht dat ik de uitdaging zou stoppen na deze run. Bij thuiskomst was ik hier ook nog van overtuigd! Mijn lichaam was op en snakte naar rust, of op zijn minst minder kilometers!

Tijdens het lopen, geniet ik van de prachtige natuur die we hebben in Belgisch Limburg.

24/12/2020:

Na 5 dagen van zeer korte looptochten, knaagt het toch weer in mijn hersenpan om de duivelse uitdaging uit te lopen. En omdat ik nog maar 2 vrije dagen had dit jaar, moest ik vandaag nog een ultra lopen of de uitdaging kon niet meer slagen! Dus, voor dat ik ’s avond aan het kerstfeest kon beginnen, had ik eerst nog een langere tocht te doen. Symbolisch koos ik om richting Bree te lopen en via een omweg terug naar huis. Opnieuw grotendeels voor mij onbekend loopgebied, maar wat een mooi stukje was het zeg. Onnoemelijk veel bos, waar door het slechte weer amper andere mensen te bespeuren waren. Dit maakte van deze ultra een zeer speciale en eenzame run. En als er iets is waar ik van hou, dan is het dat wel… ik alleen in de natuur.

29/12/2020:

Op de valreep en op mijn allerlaatste vrije dag van dit jaar, kan ik de finale-duivel aanvatten. Nu heb ik een 84km lange route uitgestippeld doorheen de gebieden waar ik het vaakst heb gelopen: Hengelhoef, De Teut, Hoge Kempen, Kattenvennen,  Melberg, De Maten, Tenhaagdoornheide en Kelchterhoef. Ik kon deze uitdaging niet eindigen met een betere route als deze! Volledig op en lichamelijk moe, kan ik na 9u33 ook deze laatste afstand afvinken.

Deel 2 van de Duivelse uitdaging

De laatste 2 maanden van 2020 zal ik niet snel vergeten. Ik liep in totaal meer dan 1200 kilometer, waarvan 1 marathon, 9 ultra’s en ontelbare +20km afstanden. Ik mag wel zeggen dat ik mezelf op zeer veel vlakken heb overwonnen en ben daarom ook wel ultra-trots op mijzelf! Kan ik het aanraden? Nee, want naast de vermoeidheid, zowel lichamelijk als geestelijk, was het een stressfactor aan het worden op mijn dagelijks leven. Dus zo een uitdaging zal ik niet snel meer doen, tenzij ik meer vrije tijd heb.

Ondertussen zijn we januari en de vele zotte kilometers lijken gepasseerd… of niet? Nee hoor, want er is ondertussen al een nieuwe uitdaging, namelijk de “Duivelse Double Digit”. Nu is het de bedoeling om 56 verschillende afstanden af te leggen met in totaal bijna 1800km! Gelukkig hebben we hier wel 6 maanden de tijd voor gekregen, dus ik weet wat te doen de komende maanden. Tijdens de ultra’s blijf ik voor de geïnteresseerden live-updates posten op mijn FB-pagina.

Groetjes en tot de volgende!

Tony Kavse

13 januari 2021