Nieuwe sportcarrière voor kapitein van de nationale ijshockeyploeg

“Het verhaal van multisporter Valerie Jenaer”

Ieder van ons heeft nood aan afwisseling en variatie in het dagelijks leven, ook op sportief vlak. Nieuwe uitdagingen en buiten onze comfortzone treden is ons niet meer vreemd. We gaan al eens lopen, fietsen of mountainbiken, maar doen ook graag eens mee aan een wandeltocht. Sommige onder ons durven zelfs al een gewaagde stap richting duatlon of triatlon te zetten. Een nieuwe sportcarrière starten is niet eenvoudig, maar Valerie deed het al enkele keren.

Via onze Go Dare sportkalender proberen we voor iedereen een zo breed mogelijk aanbod te geven van recreatieve sporten aan de multisporter. Zo trachten wij jou te inspireren en motiveren om nieuwe doelen aan te gaan. Daag jezelf uit, durf er voor te gaan!

Valerie Jenaer overstijgt de sporten van de Go Dare Sportkalender. Valerie is het toonbeeld van de mulitsporter en gaat geen enkele uitdaging uit de weg. Kapitein van de Belgische nationale ijshockeyploeg, bobsleeën bij het Belgisch Bobsleeteam, roeien, wielrennen,.. allemaal niet vreemd voor haar. Ze starten al verschillende keren een nieuwe sportcarrière.

Wij kregen de kans om haar te interviewen en dat leidde tot enkele opmerkelijke verhalen!

Dag Valerie, bedankt dat je vandaag even tijd wou maken voor dit interview. Je bent mij in het oog gesprongen door je deelname aan “koers zoekt vrouw”. Toch ben jij nog niet lang aan het fietsen heb ik vernomen. Je deed in het verleden enkele andere opmerkelijke sporten. Opnieuw een nieuwe sportcarrière voor jou?

Kan je voor onze lezers jezelf even voorstellen?

Valerie Jenaer, 25 jaar, wonend te Genk.

Sport is mijn uitlaatklep voor de stress die ik ervaar op het werk. Ik heb sport nodig om alles even los te laten. Hierdoor blijf ik zowel mentaal als fysiek topfit!

Wanneer ben je gestart met sporten?

Op 7 jarige leeftijd ben ik gestart met ijshockey. Dit was mijn eerste passie en tot en met de corona lockdown heb ik dit actief beoefend. Tot 2 jaar geleden speelde ik altijd mee met de mannen in de 1^ste divisie in België. 2 jaar geleden ben ik dan overgeschakeld naar het nationale damesteam. Met zeer veel trots was ik kapitein van deze ploeg. Trainen deden we in Mechelen, maar wedstrijden werden vooral in Duitsland gespeeld.

Ijshockey is niet de enige sport die je op het ijs hebt beoefend?

Klopt, enkele jaren geleden zag ik een oproep dat ze vrouwen zochten voor het nationale bobsleeteam. Ik ben iemand die kickt op uitdagingen. We waren met 80 meisjes waarvan er tijdens de selecties 8 overbleven.

Van de 8 overgebleven dames werd ik gevraagd om te fungeren als piloot. Stiekem voor mij een droom die uitkwam, maar wel een rol met veel verantwoordelijkheid.

Bobsleeën is een zeer technische sport. Ik hou van de kick om met 130km/u naar beneden te gaan, maar ik droeg een enorme verantwoordelijkheid als bestuurster. Ik had ook nog een remster bij, maar de angst om te crashen was er toch steeds. Uiteindelijk heb ik 2 wedstrijden in de Europacup gedaan, maar de klik met de sport was er niet echt. Uiteindelijk ben ik na 1 jaar, relatief snel, er mee gestopt en koos ik voor mijn studies.

• 

Je zegt je studies, ik ken je natuurlijk nog van mijn studententijd op de PXL in Hasselt. Je studeerde accountancy fiscaliteit met keuzerichting sportmanagement.

Klopt, als ik mij goed herinner zaten we bij elkaar in de klas voor het keuzetraject sportmanagement.

Klopt, wat vliegt de tijd snel! Maar school was voor jou dus belangrijk naast het sporten?

Goh, school was voor mij eerder een formaliteit. Natuurlijk wou ik graag mijn diploma halen. Maar tijdens mijn opleiding op de PXL in Hasselt, kwam ik in aanraking met het PXL Roeiteam. Ik kan stellen dat het PXL Roeiteam mijn belangrijkste drijfveer was om te blijven studeren. Lachwekkend als je er achteraf bij stil staat. Studeren was niet mijn grootste passie, maar ik heb wel een extra opleiding gevolgd om nog langer deel te kunnen uitmaken van het PXL Roeiteam. Elk jaar was het dan ook een enorme uitdaging om de andere omliggende Hogescholen te verslaan in de Regatta.

Inderdaad, ik herinner mij dat de PXL Hasselt zeer dominant was.

Jazeker, van mijn 5 deelnames hebben we er 4 gewonnen. Het eerste jaar werden we tweede. Meteen kwam de winnaarsmentaliteit in mij naar boven. Ik was teleurgesteld en wou dit het jaar erna rechtzetten. Ik werd zelfs kapitein van deze fantastische ploeg!

• 

We zijn nu enkele jaren verder, wat houdt je vandaag bezig?

Tot op heden ben ik nog steeds betrokken bij het PXL Roeiteam, maar dit bestaat vooral uit coaching van het team tijdens de eindfase. Helaas mag ik zelf niet meer deelnemen omdat ik geen student van PXL Hasselt meer ben.

Ik werk voor Warsco Units in de bouwsector. Na mijn studies heb ik deze carrièreswitch gemaakt, maar opnieuw had ik nood aan een uitdaging. En het is absoluut leuk om in deze mannensector te werken. In bijberoep ben ik ook consulent voor het bedrijf van mijn vader.

En natuurlijk heeft sport ook een prominente rol in mijn leven.

Sporten in coronatijden, geen evidentie.. Hou blijf je bezig?

Tot en met de eerste lockdown lag de focus op het nationale ijshockeyteam. Als kapitein had ik veel verantwoordelijkheden. Ik hou van teamsport en doe er alles aan om een team beter te maken. Helaas ging alles dicht en moest ik op zoek naar een alternatief.

Zeer vervelend inderdaad, maar toen zag ik ineens dat je een nieuwe sport ontdekt had. Fietsen?

Inderdaad, Out of the blue heb ik mij een koersfiets gekocht en ben ik eens gaan kijken hoe mij dat beviel. Na een kort testritje, ging ik een tochtje maken. Uiteindelijk kwam ik thuis, na 100 kilometer en 30 gemiddeld. Helemaal gaar, maar enorm ervan genoten. Al snel kwam ik in aanraking met Ruben Putzeys. Ruben heb ik leren kennen tijdens mijn opleiding op school en is maniakaal bezig met fietsen. Hij heeft ook zijn eigen fietsclub opgericht, Kadans cycle club.

Ik ging meerijden met hun groepje. Ruben vroeg mij of ik met de groep van 30, 28 of 26 kilometer/uur gemiddeld wou meefietsen. Het competitiebeest in mij zei dat ik maar 1 keuze had. Je kan het al raden, die van 30km/u. Uiteindelijk ging het heel goed en er werden meteen vriendschappen voor het leven gesmeed. En zoals dat gaat bij elke toeristenwielerploeg wordt de ‘ECHTE’ sprint aan de toog gereden. Samen met Ruben won ik deze overtuigend ?. We hebben heel wat afgelachen en ik keek al uit naar de volgende training samen.

• 

• 

Heb je al wedstrijdervaring?

Niet echt, al deed ik vorig jaar wel mee aan de 12u van Zolder voor wielertoeristen. Ik had nog 3 andere meisjes gezocht en prompt wonnen we in ons klassement. Elk van ons moest 2 keer 1,5 uur rijden. Het was mijn eerste ervaring in een peloton. 60 kilometer aan een gemiddelde van 41.5km/u, zalig was dat!

Een vriendin van mij heeft mij vervolgens voorgesteld bij de voorzitter van Sprintersclub Malderen. Zo ging de bal aan het rollen. Het is een ploeg die veel kansen geeft. Dit klonk voor mij als muziek in de oren en ik ben dan ook erg vereerd dat ik deel mag uitmaken van het team in 2021.

Je gaat dus je debuut maken in een wielerwedstrijd?

Klopt, 14 maart sta ik aan de start van de GP Oetingen, meteen een wedstrijd op World Tour niveau want met enkele World Tour ploegen aan de start en onder andere Marianne Vos zal dit geen lachertje worden.  

Wow, proficiat! Dat is een pittig debuut! Wat is je doel?

Klopt, allereerst ga ik er van genieten en ervaring op doen. Ik ben niet eens een volledig jaar aan het fietsen. In de eerste plaats ben ik realistisch en wil ik gewoon proberen de koers uit te rijden.

Wat zijn je ambities op lange termijn?

Stiekem hoop ik van mijn hobby mijn beroep te maken, maar het is zeker geen utopie. Ik ben gelukkig met wat ik vandaag doe en dan zien we wel wat er op mijn pad terecht komt.

Je bent alvast goed bezig om je ambities waar te maken Valerie! Ik zag dat je had deelgenomen aan ‘Koers zoekt vrouw’. Wat hield dit precies in?

Ik zag een oproep van Starcasino Cycling Team dat in samenwerking met Cycling Vlaanderen op zoek ging naar Belgisch talent op de fiets. Ik zag hier een uitdaging in, en schreef mij meteen in.

3800 dames schreven zich in en we kregen een duidelijke opdracht.

4 weken de tijd kregen we om minimum 40 uren te fietsen. We moesten alles opnemen met Strava zodat de “jury” ons kon volgen. Er waren ook 3 parcoursen, waarvan je er minstens 2 moest rijden in de Vlaamse Ardennen. De koppenberg, Oude Kwaremont en de Paterberg zijn voor mij alvast geen onbekende meer.

Het was loodzwaar, putje winter, 40 uren fietsen op 1 maand tijd.. Vanuit het team werd gevraagd om zoveel mogelijk buiten te fietsen. ’s Ochtends om 5 uur zat ik voor het werk al op de fiets. ’S Avonds in het donker opnieuw. En ondertussen moest er ook nog gepresteerd worden. Proberen hellingen en strava segmenten zo snel mogelijk te rijden want hier werd ook naar gekeken. Zoveel mogelijk opvallen was de boodschap.

Uiteindelijk werden er o.b.v. het Strava verhaal 50 atleten geselecteerd die testen mochten gaan afleggen in Gent.

• 

• 

Straf verhaal Valerie, jij was dus bij de laatste 50?

Klopt, in Gent deed ik een maximale inspanning op een wattbike, een behendigheidstest een looptest van 3 kilometer.

Hoe ging dit? Kon je jezelf onderscheiden van de andere dames?

Finaal werden er uit deze testen 10 kandidaten gekozen die verder mochten gaan in de wedstrijd. Dankzij mijn inspanning op de wattbike was ik er bij. Zelf was ik er absoluut niet bewust van, maar blijkbaar trapte ik volgens de trainers een zeer hoog piekwattage, namelijk 1163 watt.

Daar kunnen veel geoefende wielertoeristen alleen maar van dromen denk ik dan. Je hebt het tot de laatste 10 geschopt. Ik ben erg benieuwd, hoe ging het verhaal verder?

Met de 9 andere kandidates werden we uitgenodigd voor een cyclocross training in Ruddervoorde met Niels Albert. Het was voor mij de eerste keer op een cyclocross fiets. Geen evidentie tegen meisjes die al langer ervaring hebben. Toch had ik een goed gevoel op de fiets. Ik had geen angst en technisch verliep alles vlot. Ondanks het gemis aan ervaring, kon ik een mooie 7^de plaats halen tijdens de wedstrijd enkele dagen later. Een beetje teleurgesteld, maar desondanks toch erg trots.

Wat inspireerde jou om hier aan deel te nemen?

Vooral de uitdaging en het was ook een leuke combinatie om in de winter actief te blijven en vooral om een doel te hebben. Het was een fantastische ervaring waarvoor ik mijn ‘materiaalman’ Ruben heel erg wil bedanken. Alles was in orde en dankzij hem kon ik mij 1 dag als een echte prof wanen. Massage, rugnummer opgespeld, drinkbussen gereed, fiets helemaal afgesteld. Ruben bedankt!

Hoe vergelijk je het fietsen met de sporten die je eerder deed?

Het fietsen heeft mijn hart veroverd! Het is een sport met veel meer aanzien en waar er meer professionele middelen zijn. Er zijn meer kansen via sponsors en je kan je netwerk op een positieve manier gebruiken.

Wat wil je komend seizoen bereiken in de wielerwereld?

Mijn eerste doel is een wedstrijd uitrijden, genieten en veel leren. Ik ben een echte teamsporter dus ik hoop dat ik mijn steentje kan bijdragen om het teamgevoel te versterken en wie weet iemand aan een mooie zege helpen. Op termijn, als ik mijzelf hier klaar voor voel, wil ik graag eens mijn eigen kans gaan en dan zien we wel waar ik uitkom.

Zijn er nog sporten die je in de toekomst graag wil ontdekken?

Who knows?.. Moeilijk om nu op te antwoorden. Graag wil ik eerst mijn tanden in het fietsen zetten.

Dankjewel Valerie voor dit boeiende interview. Wij wensen jou heel veel succes met jouw verdere sportieve carrière!

Ben je op zoek naar een leuk evenement? Kijk dan zeker eens op de GoDare Sportkalender.

Stijn Witters